Het tweede deel van de tocht, maakt deel uit van het overbekende Annapurna circuit en voert over de 5416 meter hoge Thorung-La pass, een van de hoogste passen ter wereld, ruim 600 meter hoger dan de Mont Blanc. Als niet bergklimmer is dit waarschijnlijk het hoogste punt dat je ooit in je leven zult bereiken. Ten onrechte wordt deze trektocht soms aangeduid als de coca cola trail. Het is waar dat dit een gebied is, dat al lang is ingesteld op het toerisme. Maar het landschap is er niet minder mooi om en je kunt er nog steeds uren lopen zonder iemand te zien.

Het eigene van deze trektocht is dat je door de groots mogelijke variatie van landschappen loopt en dat we twee grote passen overgaan in de allerbeste tijd van het jaar. De Manaslu trektocht wordt gezien als een van de mooiste trektochten die je in Nepal kunt maken. Het tweede deel van de tocht is wat meer bekend terrein, maar van grote schoonheid, met wederom andersoortige landschappen.
Wat ook bijzonder is dat we veel lopen op een dag. De meeste reisgroepen zorgen voor de grootste gemene deler en dat betekent dat er vaak niet meer dan vier of vijf uur op een dag wordt gelopen. Ik vind dat zelf nogal onprettig. Want als je voortdurend in de vroege middag klaar bent met je dagprogramma, zijn de dagen lang. Ten tweede is het weinig uitdagend. Het is fijn om het gevoel te hebben dat je af en toe een beetje tegen je grens oploopt.
Ik heb vele reizigers ontmoet die zich door een groep belemmerd voelden, doordat het tempo te laag lag en er voortdurend werd gepraat.
Ik ben zelf, in de bergen nogal solitair ingesteld en niet zo gecharmeerd van de sfeer van kaartjes leggen en liedjes rondom het kampvuur. Natuurlijk overdrijf ik een beetje, maar ik probeer vooraf – misschien in tegenstelling tot andere organisaties – een soort natuurlijke selectie aan te brengen. Liever met minder mensen op stap die echt de motivatie hebben om veel te lopen dan met een groep voor wie het al snel te zwaar is. Daarom heb ik ook gekozen voor een kleine groep van maximaal twaalf mensen.

Toch is dit geen reis waarvoor een bovenmenselijke conditie vereist is, elk jaar, beklimmen mensen tot in de zeventig, deze passen. Ik heb zelf gemerkt dat je mentale instelling het allerbelangrijkste is, soms is het lopen zwaar en zit je erdoor heen, maar als je die uitdaging leuk vindt dan is ‘no mountain high enough’. Ter vergelijk op de informatieve en mooie site van Anton Mureau (www.nepal.antonmureau.nl) staat deze tocht tot in detail beschreven, maar deze groep deed er maar liefst 18 dagen over een traject, dat zonder al te gek te doen te belopen is in twaalf of dertien dagen.

Veiligheid. Ik werk met een betrouwbaar reisbureau dat al vele jaren trektochten door heel Nepal organiseert. Onze Engels sprekende gids is een goede kennis van mij geworden. Hij is bovendien geboren is in het gebied waarin wij lopen. In noodgeval zijn er dragers met wie je kunt terug lopen. In het allerergste geval zijn er zelfs helikopter reddingen mogelijk. Ik heb dan ook een satelliet telefoon bij mij.